Υποστελεχωμένες Δασική υπηρεσία, και Πολιτική προστασία ειδικά στην Περιφέρεια με αρμοδιότητες “ξένες” από το επιστημονικό της πεδίο και δάση που αφήνονται στην τύχη τους λόγω έλλειψης σχεδίου αντιμετώπισης ειδικά εκτός Αθηνών με τρανταχτό παράδειγμα την φωτιά που κατακαίει το Παγγαίο για 8η μέρα και τους αρμοδίους να περιμένουν τη βροχή για να σταματήσει η περιβαλλοντική καταστροφή.
Πως θα αντιδρούσατε αν μαθαίνατε ότι το Δασαρχείο Καβάλας χρηματοδοτείται από το Κράτος με μόλις 10χιλ ευρώ ετησίως για να διαχειριστεί μια μεγάλη δασική και χορτολιβαδική έκταση πολλών στρεμμάτων και επίσης να συντηρήσει και να βελτίωση μεγάλο δίκτυο δασικών οδών και καθαρισμού αντιπυρικών ζωνών ;
Πως θα αντιδρούσατε αν μαθαίνατε ότι τα Δασαρχεία και οι Διευθύνσεις Δασών πέρα ενός ικανοποιητικού αριθμού δασοφυλάκων που παίζουν κορώνα γράμματα τις ζωές τους κάνοντας περιπολίες με ακατάλληλα αυτοκίνητα (σαπάκια) που έχουν συμπληρώσει 4 δεκαετίες ζωής κινούμενα σε κακοτράχαλους δρόμους στερούνται επιστημονικού προσωπικού (δασοπόνων και δασολόγων) μιας και μετά τη συνταξιοδότηση των παλαιοτέρων δεν προσλαμβάνονται νέοι με αποτέλεσμα να χάνεται η πολύτιμη εμπειρία που θα μπορούσε να μεταλαμπαδευτεί και που τις περισσότερες φορές είναι σωτήρια στην αντιμετώπιση μιας πυρκαγιάς.
“Αν συνεχίσουμε να έχουμε την ίδια αντίληψη για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, το Παγγαίο αλλά και τα υπόλοιπα βουνά μας θα καίγονται και θα αναρωτιόμαστε το γιατί.
Η πενιχρή χρηματοδότηση η έλλειψη μέσων όσο και η υποστελέχωση και λειψανδρία σε επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό (το τελευταίο μάλιστα θα μπορούσε με τις κατάλληλες προσλήψεις να "κυνηγήσει" κονδύλια για δασικά προγράμματα από την Ε.Ε.) των Δασαρχείων απαντούν στο ερώτημα και τη σημασία της πρόληψης των πυρκαγιών και τον κομβικό ρόλο της δασικής υπηρεσίας, την ώρα που Δήμοι και κάτοικοι μετρούν τις πληγές τους.
“Η δασική υπηρεσία έχει εκτοπιστεί από τον φυσικό της χώρο”
“Στην ουσία, η δασική υπηρεσία έχει εκτοπιστεί από τον φυσικό της χώρο. Αρμοδιότητες δικές της έχουν μεταφερθεί στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, που δεν είναι στελεχωμένο με το ανάλογο επιστημονικό προσωπικό. Είμαστε για παράδειγμα τυχεροί που ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ελευθερούπολης είναι και Δασοπόνος και γνωρίζει κάτι παραπάνω τονίζουν απλοί κάτοικοι εθελοντές οι οποίοι έτρεξαν από την πρώτη ώρα να σβήσουν την φωτιά που έκαιγε ανενόχλητοι χαμηλή βλάστηση και μπορούσε να σβήσει αν υπήρχε σχέδιο εν τη γενέση της.
Οι περισσότεροι πυροσβέστες δεν γνωρίζουν το ανάφλυφο της περιοχής, δεν γνωρίζουν τους δασικούς δρόμους, δεν ελέγχουν τη χειμερινή περίοδο αν οι δεξαμενές είναι αρκετές και εφοδιασμένες με νερό σε περίπτωση πυρκαγιάς, δεν λειτουργούν επιχειρησιακά μιας και οι οδηγίες που λαμβάνουν από την εξίσου υποστελεχωμένη Πολιτική προστασία στην Καβάλα (Επί σειρά ετών ένας Προιστάμενος χωρίς προσωπικό) δείχνουν έλλειψη συντονισμού (ειδικά για τις πρώτες ώρες με μετάβαση πεζοπόρων τμημάτων στο σημείο της πυρκαγιάς) με αποτέλεσμα να τρέχουν και να μην φτάνουν όταν η φωτιά αφού κατέκαψε χιλιάδες στρέμματα από χόρτα (χαμηλή βλάστηση) και θάμνους επεκτάθηκε στις οξιές του Παγγαίου με αποτέλεσμα όλοι σήμερα να παρακαλούν την έλευση της βροχής προκειμένου να σταματήσει η περιβαλλοντική καταστροφή.
Έτσι βλέπουμε συντηρήσεις δρόμων, διανοίξεις αντιπυρικών ζωνών, να μεταφέρονται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας που δεν έχει τον επιστημονικό ρόλο για το πως θα πρέπει να χαραχτούν είτε να καθαριστούν δρόμοι είτε να αραιωθεί το δάσος είτε να φτιαχτούν αντιπυρικές ζώνες
Η Δασική υπηρεσία έχει αποδεκατιστεί σε προσωπικό και δεν μπορεί να ασκήσει τον διαχειριστικό της ρόλο ασχολείται με αλλότρια πράγματα, όπως η σύνταξη δασικών χαρτών και τις πράξεις χαρακτηρισμού, που αν αυτό δεν τελειώσει δεν πρόκειται έστω και αυτό το ελάχιστο προσωπικό να ασχοληθεί με άλλες δασικές υποθέσεις.
Τέλος η Πολιτική Προστασία κεντρικά απαξιώνεται από τους κατοίκους της Περιφέρειας από την έλλειψη επίσημης ενημέρωσης για τις φωτιές εκτός Αθηνών πέρα κάποιων λιγοστών δελτίων τύπου του Συντονιστικού της Πυροσβεστικής η οποία στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο Παγγαίο εδρεύει στην Κομοτηνή και πέρα της απαρίθμησης των δυνάμεων πυρόσβεσης που επιχειρούν δεν απαντά στο καίριο ερώτημα των κατοίκων και των φορέων της περιοχής που βλέπουν τον τόπο τους να καίγεται για 7η μέρα σήμερα γιατί την πρώτη μέρα όταν η φωτιά έκαιγε χόρτα δεν επενέβησαν με πεζοπόρα τμήματα να την σβήσουν.